Szkołę kosmetyczną skończyłam z wielkim zaangażowaniem i uśmiechem na ustach, bo zrobiłam to dla siebie. Kiedyś nie mogłam, bo nie mając 18 lat, powtarzano mi, że “zawodówka” to nie szkoła.

Kiedyś też powtarzano, że kobiety nie nadają się do wojska, a ja z wyróżnieniem ukończyłam kurs oficerski. Nie siedziałam tylko w szkolnej ławce. Biegałam z plecakiem, kiedy kazano czołgałam się z nim w błocie, albo pokonywałam z maską przeciwgazową na twarzy tor przeszkód. Z tyłu głowy cały czas miałam własny salon.

Przez ten cały czas, z pasji, po godzinach, przy zarwanych nockach, ale przede wszystkim dla swojej satysfakcji rozwijałam się w domu i na kursach. Teraz, dzięki temu uporowi i dzięki Wam, czuję się spełniona. Wiem, że zajmie mi trochę czasu zanim się w pełni rozwinę, zanim wprowadzę nowe usługi, ale zrobiłam to. Dogoniłam marzenia. I będę biec dalej, aż dotrę do mety, do miejsca, które będzie moje.

Moja mama po dziadku z wykształcenia jest zegarmistrzem, a mój tata stolarzem. Oboje właśnie z tego samego powodu a może i ze strachu, który do tej pory ja również miałam w sobie, wybrali inne drogi zawodowe. Pamiętam ten moment z ostatnich Świąt, kiedy życzeniem mamy był stary, zepsuty zegar. Żeby móc naprawić, żeby wrócić do tamtych lat. Ja nie chciałam się spóźnić. Kiedy zapracowałam sobie na to, żeby być dobrym psychologiem, nauczycielem akademickim. Kiedy miałam możliwość dalej rozwijać się w dużym koncernie, zadałam sobie pytanie – co z moimi marzeniami ? Jestem przekonana, że podjęłam słuszną decyzję, dlatego zapraszam Cię na dobrą kawę, na czekoladę, na herbatę z miodem. Przymknę oko, kiedy przyniesiesz do mnie wino w torebce, a czasami po pracy z chęcią pójdę z Tobą. Przy okazji zrobimy paznokcie, a ja postaram się, żeby były najlepsze, żeby były takie jakie chcesz.

Śpieszcie się gonić marzenia …